ارتباط هوش معنوی با شادکامی و پیشرفت تحصیلی در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی قم

مقدمه: هوش معنوی به عنوان زیربنای باورهای فرد نقش اساسی در زمینه های گوناگون زندگی انسان به ویژه تأمین و ارتقای سلامت روانی دارد. از طرفی نقش شادی در بهداشت روانی، سلامت جسمانی، و مشارکت اجتماعی کارآمد، بسیار مهم شمرده می شود. هدف این پژوهش، تعیین رابطه ی بین هوش معنوی با شادکامی و پیشرفت تحصیلی است. روش ها: در این مطالعه توصیفی تحلیلی 353 دانشجوی رشته های پرستاری، مامایی و پزشکی دانشگاه علوم پزشکی قم در سال 91-90 به روش نمونه گیری سرشماری شرکت کردند. پرسشنامه های مورد استفاده شامل: پرسشنامه ی هوش معنوی علی بدیع و شادکامی آکسفورد بود. داده ها با استفاده از آزمون های تی، آنالیز واریانس و آزمون همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: میانگین و انحراف معیار نمره کل پرسشنامه هوش معنوی 83/18±93/152 (از حداکثر 210) و میانگین نمره شادکامی 12/16±33/48 (ازحداکثر 87) بود. رابطه مستقیم و معنادار متوسطی بین این دو نمره وجود داشت (0001/0p= و 6/0r=). بین میانگین هوش معنوی و پیشرفت تحصیلی نیز رابطه مثبت معنادار بسیار ضعیفی بود (041/0p= و 12/0r=). میانگین نمره شادکامی با پیشرفت تحصیلی رابطه ی معناداری نداشت (05/0p>). میانگین هوش معنوی در زنان (45/19±32/154) و در مردان (11/17±74/149) تفاوت آماری معناداری داشت (048/0=p و 99/1=t). میانگین نمره شادکامی در بین رشته های مورد بررسی (020/.=p و 94/3=f) و افراد با وضعیت اقتصادی مختلف، متفاوت(008/.=p و 98/3=f) بود. هم چنین میانگین نمره هوش معنوی نیز در رشته های مختلف (027/.=p و 65/3f=) و وضعیت اقتصادی مختلف تفاوت معناداری (007/.=p و 15/4f=) داشت. نتیجه گیری: هوش معنوی بالاتر با شادکامی بیشتر و پیشرفت تحصیلی دانشجویان همراه بود. به نظر می رسد ارتقای هوش معنوی باعث داشتن یک روحیه شاد و پیشرفت تحصیلی دانشجویان علوم پزشکی و در نتیجه بهبود کیفیت مراقبت از بیمارانشان می شود.